Vooral een eerste week is zoeken: wat is handig, wat is slim? De opdracht van maandag leek mij bijvoorbeeld geen opdracht, maar een voorbeeld. Multiple choice vragen over waar je de eierschalen, reclamefolders en (lege)tandpastatubes laat. Aan de rechterkant zag ik de optelsom van antwoorden die door andere deelnemers waren gegeven. Waren dit serieuze vragen? Niet meer uitdaging? Een andere opdracht zag ik niet.We beginnen blijkbaar echt bij nul, dus vulde ik achtereenvolgens gft, oud papier en plastic in. De eerste punten zijn daarmee verdiend.
Het wegen was even een dingetje. Het haakje schoot steeds los voordat ik het gewicht op het display van de afvalweger kon lezen. Dat stopte bij nul wanneer ik cijfers in beeld verwachtte. Mijn gestuntel en gemodder werd opgepakt door mijn man T, die na een paar verbale, niet duurzaam Nederlands, uitlatingen een paar handige handjes meehielp. We kwamen erachter dat het gewicht pas afleesbaar is als je de ballast verwijderd hebt. Een belangrijk weetje dat ongetwijfeld in de gebruiksaanwijzing stond, maar ja…
Ik denk dat ik de gemiddelde Nederlander ben die van goede wil is, aandacht voor het milieu belangrijk vindt, maar voor wie het overzichtelijk, niet gecompliceerd, eenduidig en overtuigd uitlegbaar moet zijn. Als dat de bedenkers van 100-100-100 lukt kan er een mooie slag gewonnen worden.
Had ik de afvalmeter door, het haakje bleef onhandig. En juist toen ik had ontdekt hoe te wegen zonder dat het er steeds afviel, raakte ik het kwijt.
Het was ongetwijfeld aan de zak met plastic blijven hangen die ik in de oranje container leeggooide. Misschien kon ik het nog terugvinden, dacht mijn man. Ik dacht dat niet. Ik ben geen containersnuffelaar, bovendien meende ik dat het in de juiste afvalemmer was beland.
Niet dus, het had bij oud ijzer gemoeten. Wie het er bij uit wil vissen is welkom.
Op zoek naar een andere haak kwam ik de emmer, met daaraan een ketting en haak, tegen die gebruikt wordt bij werkzaamheden waarbij de emmer aan een ladder vastgemaakt kan worden. Al uitgeprobeerd, en wat blijkt: veel handiger.
Hoewel een vriendin weer zweert bij de personenweegschaal. Elke week gaat ze daar de grote groene container opzetten, trekt daar 12 kg van af kan dan het juiste getal bij het gft invullen.
Ik doe dat niet, die bak is echt te vies voor woorden. Aan schoonmaken valt nauwelijks eer te behalen, dus als er een vervangen moet worden!
Door deze challenge ben ik een bakje op het aanrecht gaan zetten, voor het gft. Tot nu toe belandde dat op schoteltjes of borden dat dan later in de groene bak geleegd werd. En soms, ja, dan belandden koffiepads, appelschillen etc. toch gewoon in het keukenemmertje. Uit luiigheid of omdat het aanrecht bij uitzondering zo lekker ruim was. Dat doen we dus niet meer. Onze zoon van 21 moet daar aan wennen. Want ligt er iets ten onrechte in de restcontainer dan is het van hem. Ik moet zeggen, hij past zich snel aan de strengere regels aan.
Het eerste filmpje over het afvalbedrijf HVC helpt daarbij. Daarin wordt verteld dat wanneer GFT afval zo zuiver mogelijk wordt aangeboden, dus zonder afval wat daar niet tussen hoort, daar de beste kwaliteit compost en groengas van gemaakt kan worden. Groengas wordt aan het landelijk gasnet aangeboden, van het gft aanbod uit mijn container zou een huishouden 21 dagen kunnen koken. Dat klinkt prachtig natuurlijk. Hoewel het mij niet duidelijk is of ze daarbij mijn geschatte gft verbruik per container (lijkt mij niet), per maand of per jaar mee bedoelen. Maar dát het honderd procent hergebruikt kan worden, graag.
Met het gft kwam ik deze week geen vragen tegen, wel met het rest- of plastic afval.
De potjes waarin mijn dag- en nachtcrème inzitten: afval of rest. De binnenkant is duidelijk hardplastic. De buitenkant plexiglas volgens mij.
Op de site kon ik het niet vinden, dus heb ik het maar als vraag verstuurd. Binnen de 48 uur krijg ik daarop antwoord. Ik gok het potje restafval, het deksel gewoon bij het plastic.
Tussen de andere deelnemers ging ik op zoek naar mijn dochter die voor een andere gemeente meedoet. Ze woont alleen en daarom viel mij het hoge gewicht aan restafval op, veel meer dan ons. Hoe kan dat, ze is zo serieus bezig?
Even een appje, wat blijkt: ze zit nog met een stapel stenen die na het omspitten van de tuin overbleven, per legingsronde gaan er een aantal de grijze container in. Dat verklaart de extra kilo’s. Ik adviseer het gewicht van die stenen buiten de weging te houden om zo een vertekend beeld tegen te gaan. Ze weigert, ze is een eerlijke burger. Zucht…
Ik heb een oude vaas en een paar versleten rugzakken weggegooid en niet meegewogen. Ben ik nou fout? Wat moet ik doen als ik binnenkort een paar kasten stevig ga ruimen? Wachten tot de challenge over is?
Daarentegen heb ik wel mijn wattenstaafjes gemolesteerd voor een optimale scheiding van afval: de kopjes wat bij het restafval, de plastic staafjes bij het plastic. Voldaan over deze inzet checkte ik het bij de “Wat hoort wat” link op de HVC site.
Overdreven lijkt die mijn aanpak te vinden: het gehele wattenstaafje mag gewoon bij het restafval. Dat geldt eveneens voor mijn rubberen tandenstokers met plastic steel.
Af en toe is het makkelijker dan ik dacht.