Een druk hoofd: als de letters HELP vetgedrukt staan (2)

door | 24 apr 2017 | Gerbrandy & Hollander

Hoi Annemarie,

Er stomen bij mij regelmatig letters uit mijn oren: vier om precies te zijn en altijd in een vaste volgorde. De H, E, L en de P. Alarmfase rood, zeg maar. Zo’n punt waarop je gillend gek dreigt te worden en serieus meent dat je hoofd uit elkaar kan knallen.

Kiezen voor mijzelf vind ik moeilijk. Zo probeer ik vaste momenten per week in te plannen om te schrijven. Lukt dat, dan ben ik voldaan, voel ik me heerlijk. Toch gebeurt het me steeds dat er ‘iets’ tussenkomt. En dan rollen de andere vaste momenten net zo makkelijk mee. Daar word ik onrustig van en krijg ik een vol, druk hoofd van. Ik weet dat als ik regelmatig schrijf, het beter gaat. Ik gemakkelijker en sneller in de ‘flow’ kom. Hoe moeilijk is het om tijd in te plannen voor iets dat goed voor me is?

Wat mij helpt, is het maken van to-do lijstjes. Opschrijven wat ik die dag moet doen en afvinken als ik het gedaan heb. Daarna kan ik voldaan zijn en ben ik rustiger omdat ik zichtbaar mijn werk af heb. Een valkuil – ik heb er veel – is dat ik na een tijdje denk wel zonder lijstje te kunnen. Dat blijkt steeds een desillusie. Neurotisch van wat ik allemaal nog moet en wil, begin ik dan weer opnieuw met lijstjes.

Maar de laatste tijd is het bar, Annemarie. De H, E, L, en P staan nu vetgedrukt. We gaan namelijk verhuizen! Theo begon er een paar jaar geleden over. Iets anders, vrijstaands. Ik wilde niet. Al 25 jaar is dit huis mijn heerlijke thuis. De gedachte deze prachtstek te verlaten, maakte me behoorlijk van streek. Misschien kinderachtig, maar het kon me echt paniekerig en emotioneel maken. Voor mij liet Theo actieve stappen achterwege. Fijn, maar echt goed voelde dat ook niet. Je weet wel: geven en nemen, dat verhaal.

Tot ik een maand geleden hier vlakbij een huis te koop zag staan waarvan ik dacht: als een verhuizing uiteindelijk toch onontkoombaar is, dan denk ik dat dit een goed huis is. Nu staat ons huis in de verkoop. Van de week zijn de foto’s voor Funda gemaakt. De eerste kijkers staan al ingepland. Het is een proces waarin ik zit wat veel van me vergt. Het valt me moeilijk mij op iets anders te concentreren. Constant zit mijn hoofd vol met gedachten. Loslaten van dit huis en vertrouwen hebben dat de andere woning een fijn thuis kan worden. Gelukkig wint het plannetjes maken het steeds meer van de emotie.

Toch vind ik goed ontspannen nu lastiger, er is ten slotte nog een hoop onzeker. Straks ga ik naar mijn moeder. Met haar kijk ik elke week een aantal afleveringen van ‘Grand Hotel’ op Netflix. Onbezwaard ontspannen. Daar mag het van mijzelf. Erg hè.