We slapen vandaag uit tot acht uur zodat we om negen uur kunnen uitbijten. Het is gek om te beseffen dat het onze laatste dag is. Vanavond gaan we met de City Night Line terug naar Amsterdam. Nu niet aan denken, eerst deze dag nog volledig uitmelken.
Na de ochtendmaaltijd volgt het inmiddels vertrouwde ritueel van spullen bij elkaar zoeken, tassen pakken en een laatste rondblik door de kamer. Nee, niets vergeten. Wel laat ik hier mijn pot chocopasta achter die ik al bijna twee weken meegesjouwd heb. Ik heb ze vervangen door de cupjes Nutella die, hoera, bij het ontbijt lagen. Ter vervanging van het vele vlees dat ik niet blief en omdat iets anders dan kaas ook wel eens lekker is.
Het programma voor vandaag was al besproken. Eerst naar Christiania, een oud militair kamp dat begin jaren zeventig gesloten werd. De barakken en het terrein werden door jongeren gekraakt en ingenomen. In de loop der tijd is het uitgegroeid tot een aparte gemeenschap die tot op de dag vandaag gedoogd wordt. Publiek is welkom, maar het maken van foto’s is verboden. Overal staan borden die dat duidelijk maken, niemand die zich er niet aan houdt. Ze durven waarschijnlijk niet, net als wij. Hoewel er ook her en der borden staan die wijzen op de wetten van Christiania die agressie en het dragen van wapens verbieden, ademt de sfeer uit dat je maar beter geen trammelant kan opzoeken. We zien talloze met graffiti bespoten barakken, twintigste hands meubilair. Maar ook de nodige kunstzinnige uitspattingen. Veel kleur. Er is een winkeltje op het terrein, een eigen sportschool, een activiteitenprogramma voor kinderen, een smederij, van alles. Zelfs een fietsenwinkel. Bewoners zitten her en der met koffie, vaker bier en een joint. Softdrugs kopen is hier totaal geen probleem. In de ‘Green Area’ staan open en bloot een soort van marktstalletjes waar de nodige genotsmiddelen uitgezocht kunnen worden. Het bordje ‘Fuck the police’ zegt genoeg. Zelfs in het mogelijk om in Christiania iets te eten of drinken in de de paar aanwezige bars en restaurantjes. Voor souvenirs kun je terecht bij de kraampjes op een geïmproviseerd pleintje. Terug in de tijd kijk je hier je ogen uit.
Het is echt warm vandaag, we lopen een klein stukje om, om het paleis van het Deense koningspaar bij daglicht te zien. Beslist mooi om te zien, alleen, door de warmte en de uren die we al gelopen hebben zijn we toe aan een rustige zit in de schaduw. Toch, gelet op de tijd, besluiten we richting Tivoli te lopen. Sophie wil daar heel graag naar toe. Onderweg komen we steeds nieuwe ‘plaatjes’ tegen die zo de moeite te zijn. Zo stuiten we op een gracht, die door de panden er omheen en de vele fietsen een Amsterdams beeld geven. Op een havenpunt zien we warempel nog een zeemeermin op een sokkeltje staan. Deze moet het alleen met veel minder aandacht en zonder speciale verlichting doen.
O ja, leuk, stomtoevallig lopen we langs de Nederlandse Ambassade. Het pand staat strak in de verf. Sterker nog, drie schilders laden net al hun spullen in het busje. Zal de koningin mijn tweet over de ambassade in Oslo ontvangen hebben;)
We lopen voor de derde keer door de beroemde winkelstraat. Het is er nu immens druk, maar het barst nog steeds van het soort gezelligheid waar je vrolijk van wordt.
Eenmaal in Tivoli gaan we eerst wat eten en drinken alvorens het park te verkennen. Wat ik al vermoedde; ik vind het niks. Er zijn meer eettenten dan attracties. De aankleding, de sfeer vind ik kitscherig, schreeuwerig, dus in zijn algemeenheid niet smaakvol. Gelukkig vindt Sophie het wel leuk. Aan souvenirs voor het thuisfront doen wij nooit, nu maken we een uitzondering voor dochter/ zus die inmiddels gelukkig uit het ziekenhuis is. Dan gaan we naar het grote centrale grasveld, brengen daar de laatste uren voor vertrek door en sluiten onze moeder/ dochter trip formeel af met een enorm ijsje en een fijn gesprek over onze ervaringen tijdens de reis en met elkaar.
Om vijf uur wandelen we rustig naar het hotel, halen daar de bagage uit de speciale stallingsruimte en vertrekken richting het station. Precies op tijd verlaten we om tien over zes het sfeervolle Kopenhagen.