Er blijkt in Stockholm een misrekening te zijn gemaakt. Ze hebben over het hoofd gezien dat er een grote groep militairen mee moet. Dat is de reden, hoor ik, dat we een uur later vertrekken van een heel ander perron als waar iedereen zich al voor vertrek verzameld heeft.
Station Stockholm
In een grote stoet backpackers trekken we door het station naar het juiste platform. Opvallend is dat alle berichtgeving op het station in Stockholm uitsluitend in het Zweeds wordt gegeven. Dat we naar een ander perron moeten wordt ons duidelijk omdat iedereen zijn spullen pakt. Onze latere reisgenoten in de damescoupé is het ook opgevallen, ze hebben zich eraan geïrriteerd. Zeker een gaat er bij thuiskomst een mail over sturen naar de SJ, de Zweedse NS. Mooi.
De vrouwen zijn prettig gezelschap, er worden fijne gesprekken gevoerd, maar ook gelachen. En daar houden wij van hè:-)
Het gros van de vrouwen blijkt in het onderwijs werkzaam te zijn. In een gesprek biedt één van hen spontaan Sophie haar mailadres aan. Sophie heeft te kennen gegeven dat ze haar stage in het vierde jaar voor haar lerarenopleiding in het buitenland wil doen. De vrouw wil haar contactpersoon in Zweden zijn. Hartstikke leuk.
Naarmate het moment van slapen aanbreekt realiseer ik me steeds meer dat het slapen in de hoogste van de drie bedden me de kriebels geeft, vrees om eruit te vallen. Dat wordt nog versterkt doordat een van de banden aan het bed die vallen moet tegengaan, stuk is.
Maar ja niet willen zeggen hè…
Ik ga op gang zitten lezen en zie wel. Een jongen die eveneens in het gangpad leest attendeert mij op een lege coupé, helaas die zit op slot. Het laat me later wel de langslopende treinmedewerker vragen of ik daar mag slapen, omdat…, geen probleem. Hij ontgrendelt de deur en ik heb een slaapplaats voor mijzelf. Hij stelt nog voor dat ik mijn dochter ophaal wat ik niet nodig vind, hij blijft aandringen. Dan blijkt dat hij in de veronderstelling is dat het een klein meisje betreft:-)
Later klopt hij op de deur met de vraag of er nog een man bij mag slapen. Welja, geen probleem, een riante slaapplek blijft het.
De volgende ochtend vertelt Sophie dat ze s nachts even wakker werd en zag dat mijn bed onbeslapen was. ‘ Vraag jij je dan niet af waar ik ben?’ vroeg ik haar. ‘welnee’ zei ze ‘ Ik dacht, die heeft vast wat weten te regelen.’ Rotsvast vertrouwen in haar moeder heeft dat kind:-)
Ergens in de vroege morgen vermoed ik tijdens een stop dat er treinstellen af en/of aangekoppeld worden. De geluiden en schokken verwijzen ernaar. Het blijkt juist. De restauratiewagon is een ander rijtuig dan van gisteren. Die was ook veel te klein voor al het volk dat er gebruik van wilde maken.
In Lapland, bijna in Narvik…
Als we een tip mogen geven: boek nooit een zitplaats in een nachttrein. De paar keer dat Sophie en ik ons door een zitplaatsencoupé begeven om bij de restauratiewagen te komen stinkt het naar zweet, vieze sokken en ongewassen blote voeten. Ranzig. Tel daarbij op de geur van een hondje dat de rit met zijn bazinnetje maakt. Gatverdergatver, je zal er maar twintig uur tussen moeten zitten. Had weer een bijna dood ervaring geweest..
Op weg naar Lapland. Rond 9.00 uur schijnt in Boden de zon volop, maar naarmate we hoger komen neemt de bewolking toe en wordt steeds dikker. We passeren bomen en meren. Huizen slechts sporadisch. De trein loopt zo’n vijf kwartier achter op schema, het gaat ons gelukkig geen problemen opleveren
Met de nachttrein 1425 km afgelegd vanaf Stockholm. De laatste stad die we deze vakantie gaan bezoeken, Kopenhagen, is 1933 km van hier…
Vanaf Kiruna zijn er steeds meer besneeuwde bergtoppen te zien, een half uur later is het al normaal. Eenmaal in Noorwegen worden de rotspartijen pas echt imposant. Door de hoogte klappen onze oren dicht en ver in de diepte zien we grote boten als minischeepjes door de Fjorden varen.
Rond half drie in de middag komen we in Narvik aan en verblijven daar in hotel Breidblikk.
We eten ‘s avonds een lekkere pizza bij de Narvikse pizzeria en maken een fikse wandeling door de stad waar we diverse bezienswaardigheden zien zoals de Iron Lady, de bekende wegwijzers en een rotstekening van rond de vijfduizend jaar oud. Bijzonder is de sneldalende bewolking die zich rond de bergtoppen vormt. Benieuwd zijn we nu naar de hoeveelheid uren donker die we komende nacht krijgen. Het is nu 00.30 uur en nog goed licht. Wel is er flinke bewolking.
