Zes uur ‘s morgens komen we aan in Oslo, het station ligt er grotendeels verlaten uit. Het is te vroeg om naar de stad of het hotel te gaan. Geen punt. Het station is groot, schoon en er zijn al broodjeszaken open. We ontbijten in de hal op dezelfde plek als we zaterdagmorgen een uur doorbrachten. Toen in afwachting van vervangend vervoer voor het eerste traject richting Bergen. We verbazen ons erover dat precies dezelfde man, onderuitgezakt, op een van de bankjes ligt te slapen. We herkennen hem aan zijn kleding, beslist niet onverzorgd, maar toch. Met nog een paar slaapcollega’ s in zijn buurt. Rond half acht komt er iemand van de beveiliging en stuurt ze weg. Als een het waagt iets later terug te keren krijgt hij, duidelijk voor ons te horen, nog een waarschuwing. Daar hoef je geen Noors voor te kennen om dat te begrijpen. We eten, schrijven, lezen, bloggen wat en gaan tegen acht uur naar het hotel om in ieder geval onze rugbagage kwijt te zijn. Dan de stad in. Het miezert en de stad moet nog op gang komen.
In de Karl Johans gata zien we een imposante kathedraal. Wanneer we het terrein oplopen zien we direct het grote hart met de inmiddels verwelkte bloemen. Kaarsjes branden. Ernaast staat een geplastificeerd blad met de pasfoto’s van de jongeren, omgekomen bij de aanslag vorig jaar. Bizar, al die blije koppies en weten wat zij nooit hadden kunnen bedenken. Evenals wij.
We lopen verder naar het stadhuis en het grote plein ervoor waar het Nobel vredescentrum staat. Voor het stadhuis staan levensgrote beelden van mannen die allemaal een ambachtelijke beroep uitvoeren. De vrouwelijke beelden op het plein zijn allen verleidelijk of laten haar in de moederrol zien. Voor beide partijen is er inmiddels wel wat veranderd. We kuieren wat langs de haven, maar in de druilerige regen is er weinig aan. We zetten koers naar het paleis en kunnnen daar tot onze verrassing heel dichtbij komen. De vlag hangt uit, koning Harald thuis? Op jacht zal hij zeker niet zijn na het olifanten schandaal. Aan en in het paleis wordt volop verbouwd. Wij vinden dat hij en zijn vrouw Son ook wat aan de entree moeten doen. Het plein ligt er wat sjofel bij met het rommelige rode grit.
Omdat we zo vroeg zijn, is er verder nauwelijks een mens te bekennen. Als we dan voor de poort een paleiswacht allerlei protocolhoudingen zien uitvoeren, ziet het er wat lachwekkend uit. Opeens zien we aan de rechterkant nog zes wachten verschijnen. Het blijkt dat we de enorme mazzel hebben een wisseling van de wacht mee te maken. We draven er achteraan en zien de ceremonie diverse keren uitgevoerd bij de wachthuisjes. Het verschil met de wisseling van de wacht in Stockholm kan niet groter zijn. Daar een spectakel en enorme toeristentrekker. Hier voor twee Hollandse vrouwen en een wandelaar met zijn hond. Geweldig:)
Dag elf: Oslo in de ochtend
