Vannacht hebben we uitstekend geslapen in Hotel Breidblikk in het centrum van Narvik. Wel gek dat het niet donker wordt. Om twee ‘s nachts werp ik nog een brede blik naar buiten, maar donker is het in de verste verte niet. Wel zijn de straatlantaarns aan . Nodig is dat niet echt, het kan hooguit licht schemerig noemen.
Om 9.00 uur zitten we aan het ontbijt in de gezellige eetkamer met uitzicht over het grootste deel van Narvik, een deel van de Fjorden en de omringende bergen. Prachtige setting. Het weer ziet er goed uit dus we kunnen ons houden aan de gemaakte planning van de to-do’ s in Narvik. We vullen ons tassen met eten en drinken en gaan op weg naar de geiser van Narvik. Van het hotel hebben we een gedetailleerde stadsplattegrond gekregen waar we gisteren al plezier van hadden en nu weer. Hoewel we niet in een keer goed lopen. Voor mij persoonlijk niets nieuws…Het wordt een leuke tippel en een aardige klim om de geiser te bereiken. We zijn veel te vroeg. Weten wij veel dat de geiser om 13.00 z’ n kunstje gaat tonen. Wel vreemd; een natuurverschijnsel dat op de klok werkt? Nou ja, we besluiten om de omgeving te verkennen, het is er mooi genoeg voor en het zonnetje schijnt. We lopen en klimmen wat, zien rotsen en punten waar vanaf we een nog beter uitzicht op de stad en het Fjord in de diepte hebben. Kortom, moeder en dochter vermaken zich prima. Tot we op een hoog punt staan en de omgeving opeens in mist gehuld wordt. Dat niet alleen, het begint dreigend te rommelen. Onweer op de berg! Kijk, daar houd ik niet van. En dan is moeders wil wet: naar beneden van die berg af! Daarna maken we onze relatie opnieuw vakantie gelijkwaardig. Sophie maakt zich geen zorgen, een lesje onweer in de bergen is daarom niet overbodig. Eenmaal beneden, zien we achterom kijkend hoe donker het boven de berg is. Toch, wanneer we naar beneden rollen, het is er behoorlijk steil, heb ik wel een beetje de pest in. We willen die geiser zien! In overleg besluiten we om nogmaals de klim naar boven te maken en bij het gebouw te blijven. Ja, we zijn lekker bezig;)
Terug op het geiserterrein breekt het zonnetje opnieuw door, zelfs de dreigende lucht boven de berg is verdwenen. Blij dat we teruggekeerd zijn. Inmiddels komen er meer mensen. Ook twee juffen met een hele sliert peuters en kleuters, allemaal gekleed in regenpakjes. Oeps, wat kunnen we verwachten als de lokale bevolking deze voorzorgsmaatregel neemt? Om 13.00 zien we het. Uit de zijkant van het gebouw, uit een grote dikke pijp, komt eerst een zielig straaltje dat zich al snel opricht tot een gigantische waterstraal van zo’n 70m. hoog. Volgens het informatiebord dan, ik meet het niet na. Dan worden de regenpakjes duidelijk. De juffen en kindertjes rennen en springen door de enorme hoosbui en plassen heen. Zo vermakelijk om te zien. Tja, dat wil mijn kind ook. Mazzel, ik heb een regenjas in mijn tas. Na hooguit tien minuten is het voorbij; tweede dagelijkse voorstelling ‘s avonds om negen uur. Nou wil ik best geloven dat het een natuurlijke bron is, die jaarlijks vijfhonderd gezinnen van electriciteit voorziet, maar een beetje nep ziet het er wel uit. Bij geisers maak ik me een hele andere voorstelling. Toch nog maar eens naar IJsland. Niettemin: geiser gezien, afvinken.
