We dumpen onze zooi op de hotelkamer in het Astoria, een heel groot wat verouderd en verwaarloosd hotel. Iets meer verf op de plinten en deurposten en minder schimmel in de voegen bij het bad zou al een veel beter beeld geven. De kamers zijn eenvoudig ingericht, prima voor ons beiden. Een romantisch weekendje kun je beter ergens anders boeken. Ho, ik mag niet zeuren, we zijn backpackers, blij met een schoon bed, warme douche en voedzaam ontbijt! O ja, niet vergeten:)
Door de treinreis zijn we goed uitgerust en daarom besluiten we er een ‘s avonds op uit te gaan. Sophie wil heel graag de beroemde zeemeermin zien, helemaal aan de andere kant van de stad. Dat wordt een pittige wandeling, onze benen weten inmiddels niet beter. Sophie stort zich wederom op het kaartlezen, het is echt haar ding. Al snel komen we op het Raadhuisplein, niet te geloven, weer een bouwput zoals er ook vlak voor het station en elders grote bouwplaatsen te zien. Wat we jammer vinden is dat er op het toegankelijke deel van het plein een grote markt is, die er ook de volgende dag blijkt te zijn. Het onttrekt het onderste deel van het raadhuis aan het zicht, terwijl het werkelijk een prachtig gebouw is. Het blijkt niet het enige te zijn. Er is zoveel moois te zien aan Deense panden in de hoofdstad, we kijken onze ogen uit. Wat trouwens opvalt is de hoeveelheid fietsers op straat en de overal gestalde fietsen. Dat vervoermiddel misten wij in de andere steden. Het aantal gebruikers daar stelde niets voor, waren voornamelijk sportfietsers.
Als we in hét winkelgebied van Kopenhagen, Stroget komen, lijkt het wel feest. Bandjes, andere artiesten, verkopers van pannenkoekjes met grappige karretjes, heel veel mensen, het zorgt voor een geweldige sfeer. Je moet wel in een heel chagrijnige bui zijn wil je er niet in meegesleept worden. We genieten volop van alles wat we zien, horen. Prachtig, we worden er heel vrolijk van. Hoewel het een woensdagavond is lijkt het een uitgaansavond. Kroegen zijn open en op straat staan grote gezelschappen met een drankje in de hand. Later zien we op een groot scherm staan dat het ‘Fashionweek’ is. In hoeverre dat dit straatbeeld afwijkend maakt? Geen idee. We zien veel aantrekkelijke winkels, maar gaan er, bijna, niet in. Shoppen vinden we zonde van onze tijd. Doen we thuis weer. We komen op de Nyhavn, nog zo’n beroemd stukje Kopenhagen. Zo mooi, zo sfeervol. Sophie en ik zijn nu al om. Wat een stad, Kopenhagen. We lopen door, langzaam, want er is zoveel te zien, we willen alles zien. Foto’s worden gemaakt, uiteraard.
Het begint al te schemeren als we eindelijk bij de beroemde zeemeermin aankomen. Er zijn meer mensen, gelukkig niet hinderlijk veel. Het blijft raar, dit Mona Lisa effect. Vooral de bekendheid maakt het aantrekkelijk, echt niet omdat het hét mooiste, het meest prachtige is. Zo bijzonder is het beeld niet, ik zoveel mooiers en indrukwekkender gezien op de weg hier naartoe. Maar goed, we klikken de foto’s en genieten van het mooie uitzicht. De schemering, de lichtjes van boten en huizen in de verte, tezamen met het kabbelende water en de uitkijk over het water dragen rust over. Expeditie zeemeermin is geslaagd.
Op de terugweg nemen we een iets andere route, het is nog niet helemaal donker, er valt nog een stukje dag te plukken. We passeren nog meer prachtige beelden en fonteinen tot ik opeen een hoek om ga en bijna tegen een paleiswacht aan knal. Ik schrik me wezenloos. De wacht loopt onverstoorbaar door en Sophie lacht zich rot. We staan op het binnenplein van het Deense paleis. Inmiddels is het te donker om het goed te zien. Jammer, morgen misschien.
Door het knappe kaartlezen van Sophie weten we het hotel terug te vinden. Onze eerste avond is goed besteed en was heel erg leuk.
Dag dertien: Kopenhagen bij avond
