Als je eenmaal serieus bezig bent met 100-100-100 wordt de uitdaging steeds meer een leefgewoonte. Een regel die aansluit bij mijn wens het goed te doen. Op uiterst bescheiden schaal lever ik daarmee een bijdrage aan een beter milieu en daarmee aan de kwaliteit van leven. Ik voel namelijk wel degelijk verantwoordelijkheid voor een gezonde leefomgeving en dus het terugdringen van zaken die daar negatief op drukken. Het scheiden van afval is de meest simpele manier om een steentje bij te dragen.
Maar als het scheiden van afval zo belangrijk is, waarom is er dan nog geen wettelijke verplichting om zoiets als een scheidingswijzer op verpakkingen te laten aanbrengen? Zodat duidelijk wordt wat waar moet? Zoals er allang op voedselverpakkingen moet staan welke ingrediënten het bevat en op rookwaren wat de gevaren voor de gezondheid zijn.
Scheiden van afval wordt daarmee veel gemakkelijker gemaakt. Bovendien kunnen verplichte afvalwijzers een groter bewustzijn bevorderen. Denk ik. Vanuit onwetendheid en gemakzucht wordt nu veel ‘gewoon’ bij het restafval gegooid. En je hoeft geen psycholoog te zijn om te weten dat veel mensen voor het gemak kiezen. Dus maak het ze makkelijker wanneer je successen nastreeft.
En zet bij die afvalwijzers op verpakkingen fotootjes van producten die van gerecycled afval zijn gemaakt. Dat stimuleert meer dan mensen uitnodigen om op een site te gaan kijken.
Afvalwijzers moeten dan natuurlijk wel kloppen.
Zo vind ik het slordig en storend dat bv op de rijstepap (lekker!) van de Melkunie staat dat de beker bij het plastic moet en het aluminium afdeklaagje bij het restval. Fout! Volgens de wat-moet-waar app van de HVC moet het bij het plastic. En wat te denken van de Melkan melkverpakking? Daar staat op dat de dop bij het plastic moet en het pak zelf bij de restverpakking. Dit werkt verwarring in de hand en als je iets niet moet willen.
Het lijkt mij niet verkeerd als afvalverwerkingsbedrijven, fabrikanten en groene wetgevers eens met elkaar om tafel gaan zitten. Hier valt een hoop te winnen.
Bij mij staat op het aanrecht een bakje waar verpakkingen in belanden waarvan we niet direct weten waar het moet of waar ik weer eens over twijfel.
Op de wat-moet-waar app van het HVC zoek ik het later op. Ik heb daarvan een lijstje gemaakt dat ik aan de binnenkant van een keukenkastje heb geplakt. Zo maak ik het mijzelf en mijn huisgenoten gemakkelijker, bovendien wordt het geen bende op het aanrecht als het direct in de juiste bak gegooid kan worden.
Dit staat er op mijn lijstje:
– stof: restafval
– walnoot: gft
– deodorant spuitbus met vlammetje symbool: klein chemisch afval
– deodorantroller van glas met plastic roller: glasbak
– cd: restafval
– aluminium afdeklaagje van margarine: plastic
– aluminium afdeklaagje van toetjesbekers etc: plastic
– foliedeksel van toetjesbekers etc.: plastic
– papieren verpakking van pakjes boter of margarine: restafval
– gebruikte papieren zakdoekjes: restafval
– buitenverpakking beschuitrol: plastic
– kaaskorstje met plastic eraan: restafval\
– kaaskorstje zonder plastic: gft
– soepverpakking: restafval
– verpakking ontbijtkoek: plastic
– vervuild papier: restafval
Dit helpt ons om minder vaak te moeten bedenken: hoe zat het ook alweer?
Zo wordt het scheiden van afval steeds meer een onderdeel van een normaal leefpatroon.
Een prettig leven, welteverstaan 🙂